Al langer was ik het van plan, maar nu staat mijn besluit vast: ik stop met het kopen van De Morgen. Het niveau was al een tijdje gestaag naar beneden aan het gaan, maar tegenwoordig érger ik me echt aan de krant. En daar is meer dan één reden voor.
Zet-, tik- schrijf- en spellingsfouten. De Morgen moet hier wel de kampioen onder de Vlaamse gazetten in zijn. Enkele weken geleden een kanjer van een tikfout in een krantenkop, gisteren godbetert één in een cartoon van Zak. Voor de rest minstens ééntje in elk artikel van meer dan twee kolommen. Voeg daar nog bij de talloze DTP-fouten (de cursieve bijdrage in de Vrije Tribune van vandaag) en regelmatig een fout foto-onderschift, en je hebt een regelrecht rommeltje van een krant. Of is het gewoon luiheid?
En dan de inhoud. De voorpagina wordt elke dag om zeep geholpen door de vaste columnisten: die zielige oude klagende Camps en de uuuuren in het eindeloze niets lullende Van Der Straeten. Ik was niet echt rouwig om het gedwongen vertrek van Bernard Dewulf, maar zo zie je dat het altijd nóg banaler kan. En jaaaa Hugo, we weten dat je míjlenver boven ons dom klootjesvolk staat, dus slik die zure braakbal nu eens eindelijk terug door en ga in je zetel tegen je hond intellectueel kwaad zijn.
Yves Desmet, die zich tegenwoordig godbetert “politiek commentator” laat noemen, trapt elke dag wel een open deur in, met dat vermandend vingertje-omhoog van ‘m. Wat doet die man daar eigenlijk nog? Eerst jaren de krant zelf de grond in geholpen door tendentieuze journalistiek en regelrechte onware flops te publiceren, en dan nu het geweten van politiek Vlaanderen uithangen. Niet dat de politieke verslaggeving op zich veel beter is: de journalisten van DM zetten bladzijden en bladzijden vol met quotes van “een insider”, een “goedgeplaatste bron in de VLD”, een “kabinetard” of “een CD&V’er”. Akkoord, een goed reporter heeft zijn bronnen en die moeten soms eens anoniem commentaar kunnen geven, maar een hele regeringscrisis van zes maand verslaan aan de hand van “iemand dicht bij de minister” is gewoon een aanfluiting.
Krantenkoppen die te lang zijn, te veel en te grote foto’s, en heel dat Berliner-formaat in het algemeen maken duidelijk wat De Morgen geworden is: een vorm-boven-inhoud dagblad dat nog steeds hard probeert te roepen, maar hoe langer hoe minder relevant wordt. Vanaf morgen keer ik terug naar m’n oude liefde: De Standaard. Iets sec’er en droger, maar voor nieuws zit ik daar niks mee in.
O ja, ik zou nog bijna die andere grote reden waarom ik DM opgeef vergeten te vermelden: Bart Steenhaut. En daar is dacht ik geen enkel woordje uitleg bij nodig.
